Dorogie tovarishchi! (Queridos camaradas!)
Sinopsia
Novocherkask, Sobietar Batasuna, 1962. Lyudmila tokiko alderdi komunistako kidea da. Erregimen komunistaren idealak defendatzen ditu eta disidentzia mota guztiak mespretxatzen ditu. Motor fabrika bateko lan greba batean, Gobernuak agintzen duen armadak protestanteak tirokatu eta sarraskia egiten duela ikusten du. Gertakari horrek aldatu egingo du gauzen gaineko zure ikuspegia. Hiria suntsituta eta matxinadek astinduta, jende asko dago zaurituta eta desagertuta. Desagertuetako bat Lyudmilaren alaba da, eta kaosean bilatu beharko du. (FILMAFFINITY).
Sariak
2020: BAFTA sariak: ingelesez besteko film onenaren sarirako izendatua
2020: Veneziako Jaialdia: epaimahaiaren Sari Berezia
2020: Chicagoko jaialdia: zilarrezko Hugo – Zuzendari onena
2020: Sevillako jaialdia: sail ofiziala
2020: Chicagoko Nazioarteko Jaialdia: Zuzendaritza onena
2020: National Board of Review (NBR): urteko atzerriko film onenak
Kritikak
“Nabarmena (…) film formalista eta aldi berean gordina, anbiguotasun moral eta politikoak markatua, idealek praktika emozional, sentimental eta pertsonalarekin talka egiten duten une horretan” Javier Ocaña: El País egunkaria
“Obra handi bat. (…) Maisu errusiarrak ikuslea leku deseroso bezain zintzoan jartzen du. ” Luis Martinez: El Mundo egunkaria
“Konchalovskyk sarraskia modu zirraragarrian gogoratzen du, baina, batez ere, gobernuak hura isilarazteko egiten dituen ahaleginak gogoratzeko interesa agertzen du, eta, prozesuan, gero eta tentsio handiagoa sortzen du” Nando Salvá: El Periódico
“Konchalovskyk bere pelikularik onena lortu du Novocherkasskeko sarraskiaz arduratzean, baina baita atzealde kezkagarriena duena ere” Alejandro Alegré: El Confidencial
“Film luze zaindua, zuri-beltzean eta 1.33: 1 formatuan estiloz birsortua (…) Memoria historikoaren pasarte lasai eta estilizatua, korrontearen alde.” Carlos Marañón: Zinemanía
“Pelikulak badaki emozio garbiak zukutzen, inoiz manikeismoan erori gabe.” Sergi Sánchez: fotogramak
“Pelikula interesgarria eta arantzatsua da, zuri-beltzean grabatua, tonu arin eta nahasian, gai iluna orekatzen duena (…) “Xan Brooks: The Guardian
