Adiós, idiotas

Sinopsia

Suze Trappetek 43 urterekin gaixotasun larria duela jakiten duenean, 15 urte zituela utzi behar izan zuen semearen bila joatea erabakitzen du. Bere bilaketa administratiboak, depresio betean dagoen berrogeita hamar urteko JB eta Blin jauna, izugarrizko irrikaz dagoen artxibozain itsua ezagutzera emango dizkio. Hirurak bilaketa ikusgarri bezain gertagaitz batean murgilduko dira

Sariak

2020: Cesar sariak: 7 sari, pelikula eta zuzendaritza onena barne. 12 nom.

Kritikak

“Modu ezin hobean abiatzen da (…) nahiko erakargarri ditu, ia beti bere anbiguotasun tonal zailarekin lotuta (…) Bigarren zatian, berriz, filmak behera egiten du, eta asko gainera “
Javier Ocaña: El País egunkaria

“Komedia, drama, intriga, komiki eta fantasiazko amalgama da. Ospetsu samarra den tipo batek egindako zinema herrikoia, baina, argi eta garbi, zinematografikoki fidagarria.
Quim Casas: El Periódico

“Komedia beltzaz zikintzeko beldurrik ez duen asmo oneko fabula batek (…) erakusten du gizatasuna eta pertsonaiekiko errespetua erakusten baduzu, gai korapilatsuenei iseka egin diezaiekezula (…) Puntuazioa: (5 gainekoa)”
Daniel De Partearroyo: Cinemanía

“Dibertigarria bezain tragikoa. (…) Suizida, gaixo terminala den emakume bat eta ‘Adieu les cons’ eko langile itsu baten arteko topaketa umorez eta poesiaz beteriko miraria da. “
Caroline Vié: 20 Minutes

“Istorioak indarra galtzen duen arren, ‘Adieu les cons’ graziazko unez beteta dago. Nabarmentzekoa da Dupontelek pantaila zeharkatzen duten friki atseginekiko duen maitasuna eta Virginie Efirari eskaintzen dion urrezko paper garbia (…) Puntuazioa: (5etik) “
Yannick Vely: Paris Match